Stadsgezicht Bloesem in de Choorstraat

Een uniek moment in maart, de Choorstraat staat twee weken volop in bloei.

BLOESEM IN DE CHOORSTRAAT
DOOR JAN VAN DER MAST

De bloesembomen in de Choorstraat bloeien. Dat duurt een volle week. Mark is gezwicht voor de aanblik en neergestreken halverwege de Choorstraat, hoek Papenstraat. Hij zit tegenover bakkerij De Diamanten Ring en tekent de witte bloesembomen in hun volle glorie. Het is een drukke plek in de stad. Veel voorbijgangers werpen een blik op Mark zijn tekening en delen complimenten uit, vragen hem een visitekaartje of melden trots dat ze al een ‘Huystee’ in huis hebben: ‘Boven de bank.’ Dat gaat dan om een stadsgezicht, maar deze keer heeft Mark gekozen voor een meer bescheiden variant. Hij wilde focussen op de bomen en koos een formaat van 80 x 60 cm, maar al snel heeft hij er een strook papier aan vastgeplakt en is er nu ruimte voor de bakkerij. ‘Ja, ik werd toch wat ambitieuzer.’   

Het is een historische plek. De ‘Stadsbakker’ laat weten dat hier ‘al eeuwenlang dag en nacht op ambachtelijke wijze vers brood wordt bereid.’ In de 16e eeuw was het pand een herberg met de naam De Diamant. Op de zijgevel wordt in grote letters beschreven dat hier in de nacht van 9 op 10 juli 1584 Balthasar Gerards logeerde. De volgende dag legde hij Willem de Zwijger - onze Vader des Vaderlands - definitief het zwijgen op. Het is een beetje dubieus om dat zo ronkend op de gevel uit te venten. Onderdak verlenen aan een terrorist is niet iets om trots op te zijn. Ik denk dan: had hem die nacht wakker gehouden, dan had hij wellicht zijn vizier minder scherp gehad en het lichaam van de prins gemist.

Nadeel: Dan zouden we die beroemde kogelgaten, waar jan en alleman - ja, ik ook! - met zijn vingers in heeft lopen poeren, niet hebben gehad en zou Delft een attractie minder hebben. 

Temidden van al het bloesemgeweld is er nog veel meer te zien in de Choorstraat. Veel straatmeubilair. Links is een afvalbak waarop een ansichtkaart van de straat uit 1910 is afgebeeld. Duidelijk is dat kantoorboekhandel Prins er nog steeds zit, de smalle winkel ernaast waar piano’s en orgels werden verkocht zit nu drogist Trekpleister met oerlelijke, schreeuwerige reclames. Op de oude foto zie je twee fietsen, een melkboer met een handkar en in de verte een paard en wagen. Als tekst staat erbij dat ‘de foto duidelijk maakt waarom paarden niet op de stoep kwamen.’ Mark en ik breken ons hoofd over deze tekst. ‘Is het een breinbreker?’ Dan valt het kwartje. De afvalbak is zo vies en besmeurd dat de hopen paardenpoep in het midden van de Choorstraat niet meer opvallen. Aha, ja de stoepjes bleven toen schoon. We zijn een zindelijk volkje. Of waren dat? Want de afvalbak is bijna te smerig om er iets in te deponeren.
Ondertussen passeert een man met een labrador die Mark vertelt dat de bloesemboom - een Japanse prunus - een geënte boom is. Hij heeft het uitgezocht en legt mij spontaan uit wat dit betekent: ‘Dat is een boom die door de mens wordt gecreëerd: een boom  die ontstaan door een tak van een gewenste boom, ook wel de ent genaamd, op de onderstam van een andere boom te plaatsen.’

‘Ja, maar wat voor onderstam is het dan?’ vraagt een dame, die als communicatie-deskundige bij de TU-kernreactor werkt en ons net heeft uitgelegd dat ze meer en meer een bèta is geworden.
‘Dat weet ik niet. Ook een prunus, denk ik.’
‘Nee, dat geloof ik niet. De bloesem op de bast ziet er heel anders uit. Daar zit meer roze in.’ Ze loopt kordaat op de boom af, haalt haar mobiel tevoorschijn, maakt een foto. Een app die planten herkent en ‘Plantnet’ heet moet uitkomst bieden. ‘Gek! Hij geeft dezelfde boomsoort aan als de ent!’ 
En zo blijven er gelukkig nog genoeg raadselachtige zaken in het leven over om ons over te verwonderen.   
Ondertussen dwarrelen kleine, ronde, witte bloesemblaadjes naar beneden. ‘Het sneeuwt’, zegt Mark verheugd en tekent ze op het plaveisel. ‘Dat stuk heb ik speciaal openhouden, zodat ik de neergedwarrelde bloesem kan tekenen.’
Vanuit mijn ooghoek zie ik het meisje van Trekpleister met een grote bezem de blaadjes naar buiten vegen, maar die waaien ogenblikkelijk weer de winkel in. 

Jan van der Mast, 4 april 2025